Landa technologie helemaal niet zo uniek

PRODUCTIE INNOVATIE - Onze mediapartner INKISH

Drie jaar geleden bracht INKISH een bezoek aan HP in Israël. Tijdens dat bezoek sprak ik met Golan Landsberg, die al lange tijd leiding geeft aan de ontwikkeling van Indigo bij HP. Hij zei toen dat de tonertechnologie van HP qua snelheid beter zou zijn dan inkjet. De reden dat ik dit vraag, is dat HP volgens Israëlische media mogelijk geïnteresseerd is in de overname van Landa Digital Print. Je kunt je natuurlijk afvragen waarom ze hierin geïnteresseerd zouden zijn, aangezien ze al over technologie beschikken die Landa qua snelheid overtreft. Ik was ook benieuwd of HP, met zijn Indigo-patenten, Landa hiervoor in werkelijkheid nodig heeft. Het korte antwoord is dat Indigo en Landa veel overeenkomsten en veel verschillen hebben.

Toen ik over de verschillen in patenten las, realiseerde ik me al snel dat Benny Landa niet de enige was die deze aspecten in overweging nam. Het jaar nadat het Nanography-patent werd aangevraagd (2012), vroeg Xerox ook een patent aan met de naam WEC (Wetting Enhancement Coating) (2013), waarbij Xerox indirect op een film drukte die vervolgens op het substraat werd overgebracht. De uitvinders Suxia Yang & Nan Xing, wier namen op het octrooi staan, ontwikkelden een technologie die nooit op de markt is gebracht, maar als volgt werkte. In plaats van op een verwarmde deken te printen, zoals bij Nanography, printte WEC op een dunne film, die vervolgens werd overgebracht naar het substraat. Bij deze aanpak werd een dunne lamineerfilm aan het substraat toegevoegd, in plaats van polymeren in inkt te gebruiken om een vergelijkbare dunne film te creëren.

Xerox heeft WEC nooit op de markt gebracht.

In 2008 had Canon/Océ al een patent aangevraagd met de naam Inkjet-to-belt then transfer. Océ was de uitvinder van de technologie, aangezien OCÉ pas in 2010 door Canon werd overgenomen. Als we over dit patent lezen, lijkt het het meest op nanografie. In het patent wordt het proces als volgt beschreven: voeg een release/conditioneringslaag toe aan een trommel of een roterende band. Breng inkt aan op de laag, droog de afdruk gedeeltelijk en breng het beeld met behulp van warmte en druk over op het substraat. Canon heeft de technologie nooit op de markt gebracht en levert vandaag de dag direct-to-media inkjettechnologie met printkoppen van Kyocera en Canon.

Océ keek in 2005 zelfs naar een indirecte technologie toen ze ‘Océ's Direct Imaging 7 Color Technology’ aankondigden. Het ontwerp was heel anders, omdat het geen fotogeleider had, maar een trommel met verschillende geleidende zones die het voltooide beeld overbrachten naar een rubberen band, die het beeld vervolgens op papier afdrukte.

Volgens de technische documenten op imaging.com was de technologie uniek en bood deze hoge kwaliteit met een uitstekende registratie. Ik sprak echter met een bron binnen Canon die zei dat er problemen waren met de rubberen band. Voor zover ik kan nagaan, werd de technologie alleen gebruikt in de OCÉ CPS900, en voor alle duidelijkheid: niet voor inkjet, maar voor toner.

Maar het verhaal en de interesse in indirect inkjetprinten houdt hier niet op. In 2001 kreeg NexPress Solutions LLC patent US 6.761.446 B2 toegekend. Laat de patentbeschrijving voor zich spreken: “Gebruikt een inkjetapparaat om een afbeelding op een tussenliggend element te vormen, verwijdert overtollige vloeistof en brengt vervolgens de vloeistofarme afbeelding over naar de ontvanger door middel van elektrostatische/thermische/druknippels.” - Het patent werd in 2004 overgedragen aan Kodak. NexPress Solutions LLC was een 50/50 joint venture tussen Heidelberger Druckmaschinen en Kodak.

Als het octrooi was omgezet in een product en bijvoorbeeld Heidelberg het in bezit had gehad, had de wereld er vandaag de dag anders uitgezien. Geen van de bovenstaande octrooien, behalve die welke aan Landa zijn verleend, zijn ontwikkeld tot commercieel verkrijgbare producten. Een zoektocht naar bedrijven die een offset digitale toekomst verkennen, levert nog veel meer bedrijven op die octrooien hebben aangevraagd. Om er maar een paar te noemen: Ricoh, Hitachi, Seiko/Epson, Riso, Konica-Minolta en waarschijnlijk nog meer.

Waarom is dit interessant?

Ik kan niet zeggen dat indirect inkjetprinten op zich interessant zou moeten zijn. Toch bewijst dit verhaal dat veel leveranciers veel verschillende overwegingen hebben gehad over hoe ze snel inkjetprinten kunnen realiseren. Snel digitaal printen, ongeacht de technologie, is zonder meer de volgende stap in de evolutie van het printen. Ik weet dat veel drukkerijen tegenwoordig gebruikmaken van digitaal drukwerk en fantastische toepassingen produceren, tot tevredenheid van de klanten, en ook winstgevend zijn. Ik ben er echter nog steeds van overtuigd dat de meeste eigenaren van tonergebaseerde printers deze gebruiken voor kleine oplagen en minder voor variabele gegevens, personalisatie en andere functies die uw drukwerk in de toekomst waardevoller zullen maken. Offsetdruk zal ook in de toekomst een cruciale technologie blijven. Ik zou echter wel willen dat de litho-OEM's zouden overwegen om kleinere, goedkopere machines te maken die beter aansluiten bij een markt die wordt weggeconcurreerd door de offsetfabrikanten zelf: de meerderheid van de kleinere drukkerijen die behoefte hebben aan goede, betrouwbare technologie in kleinere formaten. De focus lijkt naar mijn mening niet afgestemd op de markt.

Ik vond het onderzoek voor dit artikel erg interessant en ik heb een aantal nieuwe dingen geleerd. Misschien geldt dat ook voor u?

reacties.

Ja, ik heb hier echt iets geleerd. Toen Rubel in 1903 ontdekte dat de afdrukkwaliteit aan de achterkant van zijn lithografische pers superieur was aan die aan de voorkant, vond hij bij toeval het offsetproces uit. Ik heb altijd geleerd dat dit kwam doordat het rubberen deken een betere inktoverdracht mogelijk maakt, maar misschien is het juister om aan te nemen dat de kwaliteitsverbetering ook te danken is aan de extra tijd die nodig is om het bevochtigingswater te laten verdampen. Het lijkt erop dat verschillende mensen hetzelfde idee hebben gehad met betrekking tot het drogen van watergedragen inkjetinkt. Aangezien voorkomen beter is dan genezen, is het ook duidelijk dat hoe meer water kan verdampen voordat de inkt op het papier terechtkomt, hoe minder water er na het drukken uit de inkt – en het papier – moet worden gedroogd, waardoor de enorme drogers/droogconcepten die nu worden gebruikt, mogelijk kunnen worden verminderd. Mijn geloof in indirecte in plaats van directe inkjetdruk op waterbasis is een beetje toegenomen. De uitdaging is natuurlijk om de juiste algemene oplossing te vinden. Vroeger hadden we een aantal gangbare offsetpersen – Roland Rekord en Favorit en andere – maar tegenwoordig worden alle persen per stuk gebouwd. Waarom raken alle inkjetbalken dezelfde drukcilinder? Dit moet veel water opleveren dat in zeer korte tijd moet worden gedroogd. Als elke kleur op zijn eigen drukcilinder terechtkomt, zijn de inkten misschien gemakkelijker te drogen. En hoe zit het met Fujifilm's Aquafuze watergedragen UV-inkten? Die bevatten waarschijnlijk minder water en zijn gemakkelijker voor te drogen. Er valt nog veel te ontdekken in deze processen. Tot slot, als Golan Landsberg beweert dat het tonerconcept van HP Indigo sneller is dan inkjetprinten, waarom zien we dan geen snellere Indigo-persen?